Ο Χωρεπίσκοπος Λίπλαν και Ούζιτσε κ. Ξενοφών εξελέγη νέος Επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης στην εξορία

Στις 31 Δεκεμβρίου 2020, στη συνάντηση του Επαρχιακού Συμβούλιου της Επαρχίας Ράσκας και Πριζρένης στην εξορία, η οποία έλαβε χώρα στο μοναστήρι Νέα Νίκαια στο χωριό Λέλιτς και σύμφωνα με την συμβουλή και την διαθήκη του Επισκόπου Αρτεμίου της σεπτής μνήμης, ο Χωρεπίσκοπος Λίπλαν και Ούζιτσε κ. Ξενοφών ομοφωνώς εξελέγη νέος Επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης στην εξορία.

 

 

Η επίσημη ενθρόνιση του νεωστί εκλεγμένου Επισκόπου Ράσκας και Πριζρένης στην εξορία κ. Ξενοφων, θα πραγματοποιηθεί στις 16 Μαΐου 2021 στη μονή της Παναγίας Τριχερούσας στο Μούσβετε.

 

 

Η βιογραφία του Επισκόπου Ξενοφών

 

Ο Θεοφιλέστατος Χωρεπισκοπός Ξενοφών (Τομάσεβιτς) γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 1975 στην Σίσακ, στην Δημοκρατία της Κροατίας, από τον μακαρίτη πατέρα Νετζέλκο και την μητέρα Δουσάνκα, στην οικογένεια των Σέρβων της Κράινα. Τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο στην Πέτρινια, όπου στη δύσκολη περίοδο του πολέμου το 1994 εγγράφηκε στην Φιλοσοφική Σχολή της Πέτρινια και ξεκίνησε τις σπουδές της αγγλικής γλώσσας-λογοτεχνίας.

Ανεμοστρόβιλος των πολεμικών γεγονότων και τα φοβερά δεινά των Σέρβων της Κράινα στην εγκληματική επιχείρηση γνωστή ως «Ολούγια», οδηγούν τον φοιτητή Νενάδ και την οικογένειά του στην Σερβία, όπου αυτός συνεχίζει τις σπουδές της αγγλικής γλώσσας-λογοτεχνίας στην Φιλολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πρίστινα.

Στις 20 Απριλίου 1997, τότε προχωρημένος προπτυχιακός φοιτητής μπήκε ως δόκιμος μοναχός στο μοναστήρι Βίσοκι Ντέτσανι και αφέθηκε στον πνευματικό του πατέρα, τον Επίσκοπο Αρτέμιο – ώστε να καθοδηγηθεί πνευματικά. Στον Εσπερινό, την παραμονή της εορτής του Αγίου Στεφάνου Ντέτσανσκι, σε ένα νέο πολεμικό ανεμοστρόβιλο που χτύπησε τους Σέρβους στο Κοσσυφοπέδιο, ο δόκιμος μοναχός Νενάδ λαμβάνει το μικρό σχήμα και στο κούρεμα παίρνει το όνομα Ξενοφών, το όνομα του Οσίου Ξενοφών Κωνσταντινουπόλεως.

Στις 21 Δεκεμβρίου 2004, ο Επίσκοπος Αρτέμιος χειροτονεί τον μοναχό Ξενοφών στο αξίωμα του ιεροδιακόνου στο μοναστήρι Βίσοκι Ντέτσανι και στις 19 Δεκεμβρίου 2006 στο αξίωμα του ιερομονάχου στο μοναστήρι Γκρατσάνιτσα.

Στις 12 Ιουλίου 2012, την εορτή των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, χειροθετήθηκε ως πρωτοσύγκελλος στην μονή του Αγίου Ιωάννη Βαπτιστού στο χωριό Λιούλατσι και ταυτοχρόνως διορίστηκε ηγούμενος του μοναστηριού της Παναγίας Τριχερούσας στο Μούσβετε.

Στις 15 Αυγούστου 2020, ο Επίσκοπος Αρτέμιος τον χειροθέτησε στο αξίωμα του Αρχιμανδρίτη, στο μοναστήρι του Αγίου Πρωτομάρτυρα και Αρχιδιακόνου Στεφάνου στο Γρδόβιτσι.

Στη συνάντηση του Επαρχιακού Συμβούλιου που έλαβε χώρα στις 22 Αυγούστου 2020 στο μοναστήρι του Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς στο Μπαράγιεβο, ομοφωνώς εξελέγη Χωρεπίσκοπος Λίπλαν και Ούζιτσε.

Χειροτονήθηκε Χωρεπίσκοπος Λίπλαν και Ούζιτσε στις 20 Σεπτεμβρίου 2020 στην μονή της Παναγίας Τριχερούσας στο Μούσβετε.

Στη συνάντηση του Επαρχιακού Συμβούλιου που έλαβε χώρα στο μοναστήρι Νέα Νίκαια στο χωριό Λέλιτς στις 31 Δεκεμβρίου 2020, ομοφωνώς εξελέγη Επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης στην εξορία.

Μιλάει άπταιστα 6 ξένες γλώσσες και χρησιμοποιεί 6 άλλες ξένες γλώσσες.

Εἰς πολλά ἔτη, Σεβασμιώτατε Επίσκοπε!

 

Η χειροτονία του Χωρεπισκόπου Λίπλαν και Ούζιτσε Ξενοφών

 

Ο Σεβασμιώτατος Επίσκοπος Ράσκας και Πριζρένης Αρτέμιος, την Κυριακή στις 20 Σεπτεμβρίου του 2020, στο μοναστήρι της Παναγίας Τριχερούσας στο Μούσβετε, τέλεσε την Θεία Αρχιερατική Λειτουργία και την ιεροπρεπή χειροτονία στο αξίωμα του Χωρεπισκόπου Λίπλαν και Ούζιτσε του Αρχιμανδρίτη Ξενοφών (Τομάσεβιτς), του ηγουμένου του αναφερόμενου μοναστηριού. Την προηγούμενη μέρα, λίγο πριν από τον Εσπερινό, έγινε η τελετή Ανάδειξης.

Οι συλλειτουργοί του Επισκόπου Αρτεμίου στην Θεία Λειτουργία ήταν ο Θεοφιλέστατος Χωρεπίσκοπος Σταροράσκας και Λόζνιτσας Νικόλαος, ο Θεοφιλέστατος Χωρεπίσκοπος Νοβόμπρδου και Παννονίας Μάξιμος, ο Θεοφιλέστατος Χωρεπίσκοπος Μπαραγιέβου και Χβόσνου Ναούμ και πολλοί ιερείς και ιερομόναχοι. Στην Θεία Λειτουργία ως χορωδία απαντούσαν ψάλτες μοναχοί του αναφερόμενου μοναστηριού. Σ’αυτή την Θεία Λειτουργία έλαβαν μέρος πολλοί μοναχοί της Επαρχίας Ράσκας και Πριζρένης στην εξορία, καθώς και περίπου 1000 πνευματικά τέκνα του Αγίου Σάββας της Σερβίας από όλες τις σερβικές χώρες. Όλοι ήθελαν να συμπροσεύχονται σε αυτό το μεγάλο και για την Εκκλησία σημαντικό συμβάν, και να νιώθουν μεγάλη πνευματική χαρά. Πράγματι, η χειροτονία του Ορθοδόξου Χωρεπισκόπου που είναι ανδρείος μαχητής υπέρ της Πίστεως και υπερασπιστής της Εκκλησίας του Θεού, δημιουργεί χαρά και αποτελεί το πιο μεγάλο δώρο του Θεού για έναν λαό, σ’αυτή την δυσχερέστατη περίοδο της πνευματικής πανδημίας του θανατηφόρου ιού του οικουμενισμού. Κατάλαβε αυτό ο ευσεβής σερβικός λαός και έσπευσε από όλες τις σερβικές χώρες προς το Μούσβετε, με σκοπό να δοξάζει τον Θεό, να ευχαριστήσει τον Θεό για τον ανεκτίμητο θησαυρό (έναν νέο Ορθόδοξο Επίσκοπο), να φωνάξει ομόφωνα “Άξιος!“, και να εκφράζει με αυτό τον τρόπο την αξιοπρέπεια του νέου Χωρεπισκόπου.

Δίνοντας την ποιμαντορική ράβδο στα χέρια του νεωστί χειροτονημένου Χωρεπισκόπου Λίπλαν και Ούζιτσε, ο Επίσκοπος Αρτέμιος είπε:

«Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ, Χορεπίσκοπε Ξενοφών!

Σήμερα είναι η μεγάλη μέρα για τον εαυτό σου, αλλά και για όλους μας, επειδή ο Θεός σου έδωσε Μεγάλη και Υπέρτατη Χάρη, και σε διόρισε ως ποιμένα του λογικού ποιμνίου. Η ευθύνη σου είναι η ίδια κατ’ουσίαν που είχες έως τώρα, μόνο σε πολύ µεγαλύτερο βαθµό. Μέχρι τώρα, ήσουν ηγούμενος ενός μοναστηριού, καθοδηγούσες την αδελφότητά σου, και τώρα ο Κύριος σε εκβάλλει εἰς τὸν θερισμὸν, εις τον αγρό Του ώστε να βόσκεις όλο τον λαό του Λίπλαν και Ούζιτσε και των όμορων περιοχών. Μέχρι τώρα, τα μάτια σου ήταν κατευθυνόμενα προς την οικοδομή αυτού του κοινοβίου της Παναγίας Τριχερούσας. Από εδώ και στο εξής, η όραση σου επεκτείνεται προς περισσότερους τόπους, θα έχεις περισσότερες υποχρεώσεις. Μη φοβάσαι, μη μαραίνεσαι, μην είσαι αδύναμος. Διότι, σήμερα η νέα Χάρη του Αγίου Πνεύματος έπεσε πάνω στην ευσέβεια σου, η Χάρη η οποία σε δυναμώνει και ενισχύει, σε κατευθύνει και φωτίζει, όσον αφορά τις νέες σου υποχρεώσεις στην Εκκλησία του ζωντανού Θεού. Ας ο Κύριος σε οδηγήσει, χειραγωγήσει και προστατεύσει σ’αυτόν τον νέο σου δρόμο της υπακοής, για να μπορείς στο τέλος της ζωής σου να πεις μαζί με τον Απόστολο Παύλο τὸν καλὸν ἀγῶνα ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα. Το πιο σημαντικό είναι να διατηρήσουμε την Αληθινή Ορθόδοξη Πίστη. Και τώρα, αγαπητέ αδελφέ Ξενοφών, έλα εδώ και πάρε αυτή την ποιμαντορική ράβδο, το σύμβολο της επισκοπικής εξουσίας που θα είναι η στήριξη για σένα στην μεγάλη και υπέρτατη σου υπηρεσία στην Εκκλησία του Θεού».

Τότε ακολούθησε η ομιλία χειροτονίας του Χωρεπισκόπου Ξενοφών, την οποία παραθέτουμε εντελώς παρακάτω:

«Σεβασμιώτατε Επίσκοπε και Αββά,

Θεοφιλέστατοι Αδελφοί Χωρεπίσκοποι,

αδελφοί ιερείς, ιερομόναχοι, ιεροδιακόνοι, μοναχοί,

αδελφές ηγούμενες και μοναχές,

αγαπητοί αδελφοί και αδελφές,

αγαπητά πνευματικά τέκνα,

ευσεβής, ευυπόληπτη, χριστοφιλέστατη και φιλαλήθης σύναξη του Αγίου Σάββας της Σερβίας!

Η συνήθεια πάντα ήταν οι Σέρβοι αρχιερείς, στις ομιλίες χειροτονίας τους, να απευθυνθούν προς αυτούς από τους οποίους χειροτονήθηκαν και προς τον παρόντα λαό του Θεού, με σκοπό να παρουσιάσουν το πρόγραμμα, σύμφωνα με το οποίο θα δουλεύουν με το ποίμνιό τους. Μάλιστα, τι μπορεί ο Αρχιερέας να αποδεχτεί ως το πρόγραμμα και το κίνητρο εκτός από το αιώνια, ζωντανό, άφθαρτο και χριστιανικό πρόγραμμα που ονομάζεται Ευαγγέλιο; Το πρόγραμμα που έχει την κάθε απάντηση για την κάθε ερώτηση – η ερώτηση η οποία σαν καρβουνοστάχτη βασανίζει όλο τον κόσμο, το κάθε δημιούργημα και την κάθε χριστιανική ψυχή. Και πάνω από όλα, περιέχει την πιο σημαντική απάντηση στην φοβερή ερώτηση του θανάτου και της ζωής, της αιώνιας ζωής και της Βασιλείας του Θεού.

Επομένως, το Άγιο Ευαγγέλιο κηρυττόταν πρώτα από τον Άγιο Ιωάννη Πρόδρομο του Ιορδάνη, και μετά από το πανάγιο στόμα του Ίδιου του Κυρίου Χριστού που λέγει και κηρύττει: μετανοεῖτε, ἤγγικεν γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν (Ματθ. 3,2  Ματθ. 4,17). Και πλέον δυνατά λέει ο Κύριος: μετανοεῖτε καὶ πιστεύετε ἐν τῷ εὐαγγελίῳ (Μαρκ. 1,15). Και είχε πει σε όλους: ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι (Μαρκ. 8,34). Και επίσης: καὶ ὅστις οὐ βαστάζει τὸν σταυρὸν ἑαυτοῦ καὶ ἔρχεται ὀπίσω μου, οὐ δύναται εἶναί μου μαθητής (Λουκ. 14,27). Και Αυτός ο Όποιος Είναι, λέει στους μαθητές Του και σε όλους μας: ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς (Ιω. 13,34).

Ιδού, το παναιώνιο ευαγγελικό πρόγραμμα εκτεθειμένο! Ο τα μεγάλα λόγια, ο το φοβερό μυστήριο, ο το ιερό ενέχυρο, ο πως σκληρός ἐστιν οὗτος ὁ λόγος, τίς δύναται αὐτοῦ ἀκούειν; (Ιω. 6,60). Και ποιος πλέον είναι έτοιμος να εκπληρώσει όλα αυτά;

Συναντώντας το Μυστήριο της Αγίας Τριάδος και συνομιλώντας με τον ζωντανό Θεό, οι προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, γνωρίζοντας τις δικές τους αδυναμίες, τις ακαθαρσίες, τις αποδυναμώσεις, με τρόμο και φόβο βοούσαν και έκλαιγαν. Ως εκ τούτου, ο ψαλμωδός Δαβίδ είχε πει φόβος καὶ τρόμος ἦλθεν ἐπ᾿ ἐμέ, καὶ ἐκάλυψέ με σκότος (Ψαλμ. 54,6). Και ο μεγάλος προφήτης Μωϋσῆς στον Όρο του Θεού γύρισε αλλού το πρόσωπο, διότι ένεκα φόβου δεν τόλμησε να ρίξει τα βλέμματά του προς τον Θεό (Εξ. 3,6). Επίσης, ο πολύαθλος Ιώβ μας λέει φρίκη δέ μοι συνήντησε καὶ τρόμος καὶ μεγάλως μου τὰ ὀστᾶ διέσεισε (Ιώβ. 4,14), και προσθέτει σείομαι πᾶσι τοῖς μέλεσιν, οἶδα γάρ ὅτι οὐκ ἀθῶόν με ἐάσεις (Ιώβ. 9,28).

Κληθείς να κηρύττει στο Ισραήλ, ο μεγάλος προφήτης Ιερεμίας, φοβούμενος μιλάει ὦ δέσποτα Κύριε, ἰδοὺ οὐκ ἐπίσταμαι λαλεῖν, ὅτι νεώτερος ἐγώ εἰμι (Ιερ. 1,6). Ενώ ο προφήτης Ησαΐας μπροστά από τον Θεό των δυνάμεων ὦ τάλας ἐγώ, ὅτι κατανένυγμαι, ὅτι ἄνθρωπος ὢν καὶ ἀκάθαρτα χείλη ἔχων … τὸν βασιλέα Κύριον σαβαὼθ εἶδον τοῖς ὀφθαλμοῖς μου (Ησ. 6,5).

Οι Ίδιοι οι Απόστολοι είχαν φοβηθεί και με φόβο είχαν κράξει (Ματθ. 14,26). Ο Απόστολος Πέτρος βοούσε γονατίζοντας ἔξελθε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι ἀνὴρ ἁμαρτωλός εἰμι (Λουκ. 5,8). Ο μεγάλος ιεροκήρυκας, ο δάσκαλος των μη Ιουδαίων και ο πρώην διώκτης του Χριστού και των Χριστιανών – ο Απόστολος Παύλος – τρέμοντας μετά φόβου είχε πει Κύριε, τί με θέλεις ποιῆσαι; (Πραξ. 9,5).

Εάν οι μεγάλοι Άγιοι, οι Προφήτες, οι Απόστολοι και οι ιεροκήρυκες ούτω είχαν θρηνήσει και είχαν φοβηθεί, τρέμοντας κατά τη διάρκεια της συνάντησης με τον ζωντανό Θεό, ξέροντας την αλήθεια που μας διδάσκει ο Απόστολος Παύλος όταν λέει …καὶ γὰρ ὁ Θεὸς ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον (Εβρ. 12,29) – τι πρέπει να πω εγώ και πως πρέπει να συμπεριφερθώ, πως μπορώ να δικαιολογηθώ εγώ που μιλάω το ίδιο, το οποίο είπε Δαβίδ όταν μόνος του πολέμησε τον Γολιάθ Μικρὸς ἤμην ἐν τοῖς ἀδελφοῖς μου καὶ νεώτερος ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ πατρός μου (Ψαλμ. 151,1);

Όμως, γνωρίζοντας τις ανθρώπινες μου αδυναμίες και έχοντας Πίστη στον ισχυρό Θεό και στην παντοδυναμία της Χάρης Αυτού που θεραπεύει αδυναμίες και συμπληρώνει ελλείψεις, κάμπτω το κεφάλι μου, Σεβασμιώτατε, μπροστά από την ευλογία σας και την επιλογή σας, στηρίζομαι μόνο στην Χάρη του Θεού, εξαιτίας της οποίας εἰμι ὅ εἰμι (Α Κορ. 15,10), διαμέσου της οποίας τιμήθηκα με την τριμερή επισκοπική Χάρη της διδασκαλίας, της ιεροσύνης και της διαχείρισης στην Εκκλησία του Θεού. Προσευχηθείτε και βοηθήστε, εσείς Σεβασμιώτατε και ιερά Σύναξη, έτσι ώστε αυτή η Χάρη να είναι πάντα παρούσα μέσα μου.

Ο αγαπημένος Μαθητής του Χριστού, ο Άγιος Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, μας διδάσκει μέσω του οσίου στόματος του Χριστού, ο Όποιος στην αρχιερατική Του προσευχή λέει: …αἰτεῖτε καὶ λήψεσθε, ἵνα ἡ χαρὰ ὑμῶν ᾖ πεπληρωμένη (Ιω. 16,24). Και προσθέτει …καὶ ταῦτα λαλῶ ἐν τῷ κόσμῳ ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμὴν πεπληρωμένην ἐν αὐτοῖς (Ιω. 17,13).

Ο Απόστολος των μη Ιουδαίων, ο Παύλος, μας διδάσκει με τα λόγια σαν τους Θεσσαλονικείς ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε, τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς (Α Θεσ. 5,18). Υπακούω στον μεγάλο Αποστολο κι εγώ αυτή τη μεγάλη και ιερή μέρα, όταν τιμήθηκα – χωρίς να το αξίζω – με την μεγάλη Χάρη της μεγαλοπρεπούς επισκοπικής ιεροσύνης. Ευχαριστώ για την αφθονία των δώρων και της χάρης, την οποία η Αρχιεροσύνη σας έδωσε στην ταπεινότητά μου.

Και στην ίδια την αρχή, η τρεμάμενη μου ψυχή ευχαριστεί τον πράο Θεό, ο Οποίος  μαρτύρησε για τον Εαυτό Του ότι είναι το Άλφα και το Ωμέγα, δηλαδή η Αρχή και το Τέλος. Προς Αυτόν πρωτίστως και πάνω από όλα η ευγνωμοσύνη μου υψώνεται, μέχρι τον Θρόνο της Αγίας και Ομοούσιας και Ζωοδότη και Αδιαίρετης Τριάδας, του Άναρχου και Αγέννητου Πατέρα. Και του Υιού δι’ οὗ τὰ πάντα ἐγένετο, ο Όποιος έγινε ένας από εμάς, ώστε κι εμείς, οι μικροί αδελφοί του Χριστού και οι φίλοι Του, να γίνουμε θεοὶ κατά Χάριν. Και του Αγίου και Ζωοποιού Πνεύματος της Αλήθειας και του Παρακλήτου, το Οποίο εκπορεύεται εκ του Πατρὸς, από το Οποίο χύνονται ρεύματα Χάρης και Ζωής και χάρη στο Οποίο ζει κάθε ψυχή.

Καταδέχτηκε ο Θεός στην Θεία Του Πρόνοια να δημιουργήσει και να πλάσει την ταπεινότητά μου στις 12 Δεκεμβρίου 1975, κατά τον πατερικό ημερολόγιο, την ημέρα εορτής του Αγίου Σπυρίδωνα Τριμυθούντος του Θαυματουργού, ο οποίος είναι κι ο προστάτης άγιος της γενέτειράς μου της Πετρίνια. Την ίδια μέρα της επόμενης χρονιάς βαφτίστηκα και με την χάρη και την παράκληση Αυτού του Αγίου, ξεκίνησα την δραστήρια μου χριστιανική ζωή στην ενορία της Πετρίνια (το προπολεμικό έτος 1990), κάνοντας τα πρώτα μου χριστιανικά βήματα και προσπαθώντας να βοηθήσω στην Θεία Λειτουργία και τις ενοριακές υποχρεώσεις. Επίσης, προσπαθώντας να βοηθήσω τον πρωθιερέα μου εκείνη την περίοδο τον Δράγαν Γλούματς, τον οποίο ευχαριστώ για όλα όσα με δίδαξε τότε, σε αυτά τα δύσκολα χρόνια του πολεμικού ανεμοστρόβιλου στην Δημοκρατία της Σερβικής Κράινα. Πολύ συχνά συνέβη το ακόλουθο συμβάν – μόνο οι δυο μας λαμβάνουμε μέρος στην Θεία Λειτουργία, στο κρύο και στη ζέστη, υπηρετώντας τον Θεό και προσφέροντας την αναίμακτη θυσία της Θείας Ευχαριστίας.

Έχοντας ευχαριστήσει τον Ένα Τριαδικό Θεό, η ευγνώμων μου ψυχή και τα προσεκτικά μάτια της καρδιάς μου τώρα κατεβαίνουν, νοερώς και αορατώς, από τον ουράνιο Θρόνο του Ὑψίστου στον υπέροχο γήινο ναό και τον οίκο του Σωτήρα και του Αγίου Βασιλιά Στεφάνου Ντέτσανσκι, όπου έχω αρχίσει την δική μου μοναχική ζωή, υπηρετώντας τον Θεό και τον Άγιο Βασιλιά κοντά στο θαυμάσιο και το θαυματουργό Του κιβώτιο. Εκεί εγώ άφησα τα μαλλιά μου όταν εκάρην μοναχός το 1999 από τον Αββά και τον Γέροντα ημών τον Επίσκοπο Αρτέμιο, έχοντας λάβει το μικρό σχήμα. Ήλπιζα, ότι κατά την παλιά μοναχική συνήθεια όπου τα μαλλιά εκεί και τα κόκκαλα κι εγώ θα αφήσω τα κόκκαλά μου μια μέρα κοντά στο κιβώτιο του Αγίου Βασιλιά, αλλά η Πρόνοια του Θεού αποφάσισε διαφορετικά.

Ευγνώμων είμαι στον Άγιο Βασιλιά για την αφθονία της χάρης και του ελέους που μας έχει δείξει στα 10 χρόνια της μοναχικής μου ζωής στο μοναστήρι Βίσοκι Ντέτσανι, καθώς στην περίπτωσή μου, ούτω στην περίπτωση ολόκληρης της αδελφότητας. Της αδελφότητας, η οποία ακουραστώς διδασκόταν από τον Γέροντα μας για τους αθάνατους κανόνες της μοναχικής ζωής, που βασίζεται πάνω από όλα στην αγία υπακοή προς τον Γέροντα, την διατήρηση της Ορθόδοξης Πίστεως και της φιλοξενίας, με την εντολή τὸ Πνεῦμα μὴ σβέννυτε. Ας δώσει ο Θεός κι αυτοί που σήμερα ακολουθούν τον λανθασμένο δρόμο να θυμηθούν τι τους δίδασκε ο Γέροντας και ο Πατέρας, πως μας οδήγησε, πως μας χειραγώγησε, πως ύψωσε και ανάστησε τις νωθρές και καταθλιπτικές μας ψυχές.

Σήμερα, μακριά από το κιβώτιο του Αγίου Βασιλιά και τα θαυματουργά του λείψανα, νιώθω θαυματουργή και προστατευτική Του δύναμη, και με την ίδια την αγάπη, την ελπίδα και την πίστη αναμένω την ημέρα που η ταπεινότητά μου θα τιμηθεί πάλι με το προνόμιο να προσκυνήσει τα αγία λείψανα του Αγίου Βασιλιά και να τα φιλήσει με αγάπη, στον ναό του οποίου ο κτήτωρ και ο προστάτης είναι Αυτός ο ίδιος.

Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου όλη την προηγούμενη μου αδελφότητα της μονής των Αγίων Αρχαγγέλων κοντά στο Πρίζρεν, πάνω από όλα τους πατέρες Βενέδικτο, Βαρσανούφιο και Προχόρ, για την αδελφική αποδοχή στην θεοφιλή και μοναχική τους αδελφότητα (την ημέρα της Αποκεφάλισης του Ιωάννη του Προδρόμου το 2006), και οι οποίοι μέχρι σήμερα συμμερίζονται μαζί μας όλες τις χαρές και τις θλίψεις ως συνεργάτες, συνεπιβάτες και συμπάσχοντες στην ταραγμένη θάλασσα της ζωής αυτής. Θυμάμαι και ευχαριστώ τους πατέρες ημών τον πρωτοσύγκελλο Ιωάννη και τον μοναχό Μελχισεδέκ που έχουν κοιμηθεί. Ελπίζω ειλικρινά ότι κι αυτοί σήμερα ευφραίνονται μαζί μας, βλέποντας κατάματα αυτά που … ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη…, τα οποία αποτελούν την λαχτάρα της εκάστοτε Χριστιανικής καρδιάς.

Ευχαριστεί όλη μου η καρδιά τους γονείς μου, την μητέρα μου Δουσάνκα, η οποία είναι σήμερα εδώ μαζί μας και συμμερίζεται την χαρά της ημέρας αυτής, καθώς και τον μακαρίτη μου πατέρα Νετζέλκο, ο οποίος – ελπίζω και πιστεύω – λαμβάνει μέρος στο θεοσεβές αυτό συμβάν από την αγκαλιά του Αβραάμ. Οι γονείς μου, εργατικοί και φιλόπονοι Σέρβοι της Κράινας, έδωσαν μεγάλο κόπο για να φυτέψουν στην ψυχή μου και εκείνη του αδελφού μου Ντούσκο – ο οποίος επίσης σήμερα μαζί μας συμμετέχει στην πνευματική αυτή χαρά – την ευαισθησία για εργασία, κόπο και τιμιότητα, από μικρή ηλικία. Και ειδικά για τις σερβικές αρετές που δεν προσδιορίστηκαν για πώληση εν ουδεμιά περιπτώσει και δεν πρέπει να πωληθούν καθόλου, αλλά οι οποίες σήμερα στην βασανισμένη, θλιμμένη, πουλημένη, κατεχόμενη και εξευτελισμένη Σερβία των μασκών, των κοινωνικών αποστάσεων και των καραντίνων τόσο συχνά εύκολα και φθηνά πωλούνται.

Θυμάμαι και προσεύχομαι για όλους τους Σέρβους της Κράινας, οι οποίοι στεναχωρημένοι και εξαντλημένοι βρίσκονται στην διασπορά παντού στον κόσμο, μετά από την εγκληματική και γενοκτονική επιχείρηση του κροατικού στρατού «Ολούγια» το 1995. Αδελφοί μου, όπως πρότερον στην Ιερουσαλήμ, ο Χρήστος μας λέει ότι πολλές φορές ήθελε να συναθροίσει τα τέκνα Του στην Κράινα, καθώς όρνιθα συναθροίζει τους νεοσσούς της ὑπὸ τὰς πτέρυγας, αλλά εμείς δεν θελήσαμε! Ας το κωδικό μας είναι Όλα για τον Χριστό, τίποτα χωρίς Χριστό, ώστε ο Κύριος να συναθροίσει τους διεσπαρμένους και σκορπισμένους. Για να ανοικοδομήσει αυτό που είναι κατεστραμμένο. Για να επιστρέψει τους διωκόμενους. Και με σκοπό να δοξαστεί το Άγιο και Ένδοξο Του Όνομα – καθώς στην Κράινα, ούτω σε όλες τις σερβικές χώρες!

Θρηνεί η ψυχή μου και θυμάται όλα τα θύματα των διωγμένων Σέρβων του Κοσόβου και των Μετοχίων, με τους οποίους πέρασα τόσες υπέροχες και λυπηρές στιγμές, διότι μετά από τον Γολγοθά και τα δεινά της Κράινας, είχαμε τα ίδια στο Κόσοβο και τα Μετόχια, τα οποία όλοι μαζί έχουμε επιζήσει και πονέσαμε μέσω του πόνου της καρδιάς μας. Σε εκείνους που έχουν διωχτεί, καθώς σε εκείνους που μέχρι σήμερα εμμένουν στο μαρτυρικό Κοσσυφοπέδιο (κάποιοι από αυτούς είναι σήμερα εδώ μαζί μας), από τα βάθη της καρδιάς μου στέλνω τα χαιρετίσματα και την ευλογία, με ελπίδα ότι τελικά θα τιμηθούμε όλοι μαζί με την εκπλήρωση εκείνου του σερβικού ενεχύρου – του χρόνου στο Πρίζρεν!

Ευχαριστώ και τους αδελφούς μου, μαζί με τους οποίους από εδώ και στο εξής είμαι συλλειτουργός με το ιερατικό αξίωμα του Χωρεπισκόπου, στην τάξη των οποίων σήμερα εντάχθηκα, τους Χωρεπισκόπους Νικόλαο, Μάξιμο και Ναούμ, τους θαυμάσιους και έντιμους μαχητές για τον Χριστό. Στηρίζομαι στις προσευχές και την υποστήριξή τους από τώρα και στο εξής, έχοντας αυτό το μαρτυρικό και σταυροειδές αξίωμα, ώστε να με διδάσκουν πως ευγνομονώς πρέπει να υπηρετήσω όλους, πως να σταυρωνόμεθα ακολουθώντας το παράδειγμα του Χριστού, με σκοπό να αναστηθούμε μαζί Αυτόν. Ευχαριστώ και τους αδελφούς μου – τους ηγούμενους των κατακομβικών μοναστηριών, τους ιερομονάχους, τους ιεροδιακόνους, τους μοναχούς, τους οποίους παρακαλώ να προσεύχονται στον Θεό για μένα και στο μέλλον, για να αξίως φέρω αυτόν τον σταυρό στους ώμους μου, τον σταυρό που δεν είναι καθόλου εύκολος να φερθεί. Και τις μητέρες ηγούμενες και τις αδελφές αυτών, τις θαυμάσιες και έντιμες μοναχές Σερβίδες, τις γενναίες ομολογήτριες της Ορθόδοξης Πίστεως, τις παρακαλώ να μνημονεύουν την ταπεινότητά μου στις ζεστές τους προσευχές, απευθυνόμενες στον Θεό.

Ευχαριστώ και την αδελφότητά μου, της οποίας είμαι ηγούμενος στο μοναστήρι της Παναγίας Τριχερούσας, και ελπίζω ότι αυτή θα γίνει η υποστήριξή μου να σηκώσω τον νέο αυτό σταύρο, τον οποίο ουσιαστικά πρέπει να σηκώσουμε όλοι μαζί, επειδή ἀδελφὸς ὑπὸ ἀδελφοῦ βοηθούμενος ὡς πόλις ὀχυρὰ καὶ ὑψηλή…! Παρακαλώ κι όλους εσάς με την ευκαιρία αυτή να παραμελήσετε όλα τα λάθη μου κι όλες μου τις αδυναμίες, διότι όλοι μαζί πρέπει να προσπαθήσουμε να είμαστε συνεργάτες του Θεού στον αγρό του Κυρίου και στο οικοδόμημά Του, ξεκινώντας από αυτή την Αγιότητα και τον Οίκο της Παναγίας Τριχερούσας, η Οποία θαυμασίως μας κάλεσε να Την υπηρετήσουμε, μέσω του προσκυνήματος της θαυματουργικής Της εικόνας – της Τριχερούσας.

Ευχαριστώ όλους εσάς, αδελφοί και αδελφές που είστε τα πνευματικά μου τέκνα από το Ούζιτσε, το Ζλάτιμπορ, την Τσάετινα. Και όλους εσάς από παντού, οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια με τόση αγάπη δίνατε κόπο, ώστε να βοηθήσετε και να οικοδομήσετε την ιερά αυτή μονή του Μούσβετε, ανιδιοτελώς βοηθώντας την μοναχική μας αδελφότητα και την βασανισμένη και ομολογητική μας Επαρχία. Χωρίς εσάς, η σημερινή αυτή χαρά δεν θα ήταν δυνατή. Σας ευχαριστώ όλους!

Και στο τέλος, απευθύνομαι σε Εσάς Σεβασμιώτατε Επίσκοπε και Αββά. Άρχισα με τον Κύριο, και την ευγνωμοσύνη μου την πρέπει να τελειώσω με τα λόγια απευθυνόμενα σε Εσάς. Δηλαδή, όλη μου η ευγνωμοσύνη απευθύνεται σε Εσάς. Σας ευχαριστώ για όλα! Άπό εκείνη την ημέρα του παλιού 1996 που τιμήθηκα να γίνω πνευματικό Σας τέκνο ως φοιτητής της αγγλικής γλώσσας-λογοτεχνίας και μέχρι σήμερα. Διδαγμένος και οδηγούμενος από Εσάς, Σας οφείλω όλα, συμπεριλαμβανομένου αυτού του αξιώματος (της επισκοπικής χάρης),  με την οποία  με τιμούσατε για να γίνω βοηθός και Χωρεπίσκοπός σας – παρόλο τις αδυναμίες μου και την αναξιότητά μου. Ειδικά αρέσει στην καρδιά μου το χωρεπισκοπικό αξίωμα με τίτλο Λίπλαν, επειδή το Λίπλαν είναι η παλιά επισκοπή, η οποία αντλεί την αρχαία της νομιμότητα από την επισκοπή Ουλπιάνα Ulpiana-Iustiniana Secunda και τους Αγίους Μάρτυρες Φλώρο καὶ Λαύρο της πρωτοχριστιανικής περιόδου (οι οποίοι σκοτώθηκαν στην Ουλπιάνα) και μετά, από τους επισκόπους του Λίπλαν, οι οποίοι αναφέρονται στις πηγές και μετά από την Μεγάλη Μετανάστευση των Σέρβων μέχρι τον 18ο αιώνα. Το τίτλο Ούζιτσε, κατά την περίοδο της εξορίας και του διωγμού μας έξω από τα σύνορα της Επαρχίας Ράσκας και Πριζρένης, μας υποχρεώνει να ευαγγελίζουμε τον Εσταυρωμένο και Αναστημένο Χριστό και στον λαό της περιοχής του Ούζιτσε και του Ζλάτιμπορ.

Προσευχηθείτε, Αββά, στο Ζωοδότη Θεό για να μην γίνει η ταπεινότητά μου ξερό κλαδί στο καρποφόρο δέντρο Σας, το οποίο καλλιεργείτε τόσο προσεκτικά από το πρώτο Σας μοναστήρι Τσέρνα-Ρέκα έως σήμερα. Ειδικότερα σήμερα όταν η Εκκλησία του Θεού δέχεται επιθέσεις της ολιγοπιστίας, της δυσπιστίας και της αιρέσεως που είναι ενσαρκωμένες στον τρομερό με εκατό κεφάλια δράκοντα της παναίρεσης του οικουμενισμού. Με την ευλογία του Αγίου Σας Γέροντα, μας δώσατε την ευκαιρία να είμαστε συμμετέχοντες σε αυτή την ιερατική και ευσεβή λιτανεία της μάχης, υπό σημαία του Αγίου Σάββα της Σερβίας που κρατάτε τόσο γερά.

Πρέπει να με διδάσκετε και στο μέλλον, και προσπαθείτε εν πάση περιπτώσει να κατσαδιάσετε και να απειλήσετε, αλλά και να παρηγορήσετε, καθώς μέχρι τώρα, με κάθε υπομονή και διδαχή, όπως διδάσκει ο Απόστολος Παύλος. Μέσω των διδαχών Σας, της καθοδηγήσεως Σας, και των προσευχών Σας, ελπίζω ότι κι εγω θα φτάσω εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ, για να μπορώ κάποια στιγμή να φωνάξω μαζί με τον Απόστολο Παύλο ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός, ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ (Γαλ. 2,20).

Αμήν! Θεού θέλοντος!

Σας ευχαριστώ όλους ακόμη μια φορά.»

Επίσης, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, ο Επίσκοπος Αρτέμιος χειροτόνησε τον μοναχό Ισίδωρο (Αρσένοβιτς), τον αδελφό της μονής του Αγίου Αρχαγγέλου Γαβριήλ από την Γοτόβουσα, στο αξίωμα του ιεροδιακόνου. Πριν από την Θεία Λειτουργία, ο Επίσκοπος Αρτέμιος ευλόγησε το εσώρασο στον δόκιμο μόναχο Νεμάνια (Βούκοσαβ) από το κοινόβιο της Παναγίας Τριχερούσας από το Μούσβετε.

Η μεγαλοπρεπής τελετή τελείωσε με το «εἰς πολλά ἔτη Δέσποτα», το οποίο οι διάκονοι έψαλλαν στον Επίσκοπο Αρτέμιο, τους Χωρεπισκόπους Νικόλαο, Μάξιμο, Ναούμ και και τον νεωστί χειροτονημένο Χωρεπίσκοπο Ξενοφών. Η τελετή συνέχισε με το Τραπέζι της Αγάπης στο αρχονταρίκι της μονής. Με την ευκαιρία αυτή, οι Χωρεπίσκοποι Μάξιμος και Ξενοφών απηύθυναν εμπνευσμένα λόγια στους παρόντες.

 

Κατά την διάρκεια του Τραπεζιού της Αγάπης, πραγματοποιήθηκε ένα κατάλληλο πρόγραμμα των πιστών αυτού του κατακομβικού μοναστηριού. Στο τέλος, όλοι παρόντες έψαλλαν το πασίγνωστο τραγούδι «Ξημερώνει στο Κοσσυφοπέδιο» ως ένα είδος «ανεπίσημου ύμνου» της Επαρχίας μας.

Κι εμείς ας φωνάξουμε στο τέλος αυτής της ειδήσεως για την χειροτονία αυτή:

«Κύριε, δώσε στον με τη χάρη του Θεού Θεοφιλέστατο και Άξιο Ορθόδοξο Χωρεπίσκοπο Λίπλαν και Ούζιτσε κ. Ξενοφών την μακροβιότητα και την ήρεμη ζωή, την υγεία και την σωτηρία, την νίκη κατά των εχθρών και προστάτευε αυτόν εἰς πολλά ἔτη!»

 

Συντακτική Ομάδα

(μετέφρασε στα ελληνικά ο Μάρκο Πεϊκοβιτς)